محمدعلی مهدوی
فرزند احمد مهدوى و نوهى رئیسالتجار خراسانى است. تولد او در سنه 1301 ش در مشهد اتفاق افتاد. تحصیلات مرتبى انجام نداد و به كار تجارت و ملكدارى پرداخت. تا سن چهل سالگى به هیچ وجه در كارهایش موفق نبود و غالبا در امور بازرگانى صدمه مىدید. چندى عضو انجمن شهر مشهد شد از آن هم آب و نانى به دست نیامد. كاندیداى وكالت مجلس شد و در دوره بیستم از شهرستان شیروان كه املاك مزروعى در آنجا داشتند به وكالت رسید. از بخت بد آن مجلس دو ماه بیشتر دوام نداشت. دوباره بدون كار گردید تا اینكه به فكر تجارت بزرگ افتاد. ابتدا مقادیرى از زمینهاى مزروعى خود را در شیروان مجانا به شهردارى و سازمانهاى دولتى بخشید و آنها در آن زمینها تأسیساتى بنیان كردند و طبعا بقیه زمینهاى مزروعى او قیمت پیدا كرد و قسمتى را فروخت و به تأسیس كارخانه قند در شیروان مبادرت نمود. از كشورهاى آلمان و لهستان و بلژیك سه واحد قندسازى به ظرفیت چهار هزار تن در روز به اقساط خریدارى كرد و آنرا در چهارده كیلومترى شیروان به سمت بجنورد نصب نمود و قریب به پنج هزار هكتار از زمینهاى اطراف شهرهاى بین راه را كه متعلق به آستانقدس رضوى بود اجاره كرد و با سیستم جدید كشاورزى آن زمینهاى بایر را دائر كرد و به كشت چغندر پرداخت بطوریكه محصولات چغندر او در سال از صد هزار تن تجاوز مىكرد. تولید سالیانه كارخانه اعم از قند و شكر متجاوز از پنجاه هزار تن شد. این بار كارش فوقالعاده اقتصادى و با صرفه بود و بانكها همه نوع به او وام دادند. كشت و صنعت مجهزى دائر كرد و كارخانه را روز بروز توسعه داد. واقعا در سیاست اقتصادى منطقه بسیار مؤثر واقع گشت، استفاده برد و قروض خود را پرداخت و به فكر تأسیس كارخانه دیگرى افتاد. تأسیسات شیروان و كشت و صنعت را فروخت و در منطقه جوین سبزوار كارخانهى قند جدیدى با ظرفیت دو هزار تن در روز و كشت و صنعت وسیعى دائر كرد كه بسیار خوب و سودبخش بود. همزمان با كارهاى تولید قند و شكر در تهران چند شركت ساختمانى استوار نمود و شروع به ساختمان كرد از این رهگذر نیز كیسه او پرتر شد و موفقیتى بزرگ یافت.
در 1354 به عنوان سناتور انتصابى یعنى مبعوث از طرف شاه از خراسان به مجلس سنا راه یافت. دیگر همه چیز براى بزرگى مهیا شده بود. ثروت زیادى مقام سیاسى او را در ردیف چند شخصیت ممتاز ایران قرار داد. بعضى معتقد بودند كه سناتورى او مدیون دوستى امیر هوشنگ دولو است و برخى چیزهاى دیگرى مىگفتند. در هر حال نسبت به سایر سناتورها و مقامات آن روز اگر از همه بهتر نبود بدتر هم نبود. به مردم تا حد توانائى كمك مىكرد. آنچه به دست مىآورد به دیگران هم سهمى مىداد و زیاد حریص نبود. وقتى ثروت او به حد معینى رسید از فعالیتهاى تجاریش كاست.
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
